Davey Baak is elke donderdag te horen in Milans Avondshow met zijn keer op keer leuke columns.
Luister elke donderdag tussen 21:00 en 22:00 op https://www.up-lite.nl/ naar Milans Avondshow! De column terugbeluisteren kan via het YouTube-kanaal van Milans Avondshow.

Column:

Vandaag staat in het teken van de provinciale Statenverkiezingen en de waterschapsverkiezingen. Daarom wilde ik mijn column doen over nummers die iets met de politiek te maken hebben. Hierom zal ik in deze column protestliedjes behandelen. Ik zal hierbij niet mijn mening geven over de politieke boodschap, maar over de muziek zelf. Het blijft immers een muziekcolumn en geen politieke column.

Het eerste liedje dat ik wil behandelen, is “Born in The U.S.A” van Bruce Springsteen. Dit was namelijk als een protestsong tegen de Vietnamoorlog bedoelt. Ik vind dit geen slecht nummer. Het is lekker up-tempo en erg opzwepend. Er zit echter wel veel herhaling in en dit vind ik minder aan het liedje. Ook vind ik de outro van het nummer wat te lang duren. Deze twee dingen maken dat ik het geen geweldige song vind, maar ik vind het alsnog wel een prima liedje. Een ander protestnummer is “Ben Ik Te Min” van Armand. Dit is bedoeld als een protestsong, omdat de zanger een relatie niet mocht hebben, omdat het klassenverschil tussen zijn familie en die van zijn geliefde te groot zou zijn. Ik vind het refrein van dit liedje wel prima, omdat ik dit lekker opzwepend vind. De coupletten zijn echter meer praten dan zingen en hier ben ik zelf geen enorme fan van. Hierom ben ik uiteindelijk ook geen super grote fan van dit nummer.

Elke donderdag tussen 21:00 en 22:00 is Davey Baak te horen met zijn columns in Milans Avondshow op https://www.up-lite.nl/ .

Ook “Blowin’ in the Wind” van Bob Dylan is een protestsong. Dit liedje gaat namelijk over hoe de mensheid moet opstaan tegen de kernwapenwedloop van die tijd. Ik heb met dit nummer zelf niet zoveel. Het gaat mij wat te traag en er gebeurd ook niet zoveel nieuws in de song. Er zit veel herhaling in en dat gaat mij in de loop van het liedje vervelen. Ook “Mr. Cab Driver” van Lenny Kravitz is een protestnummer. Deze song is een protest tegen racisme, nadat de zanger werd geweigerd door een taxichauffeur. Met dit liedje heb ik niet super veel. Er zit opnieuw veel herhaling in en het is ook relatief traag naar mijn mening. Toch had ik even het gevoel dat het nummer ging openbreken na twee minuten, toen het wat meer up-tempo werd. Dit was echter valse hoop, want al snel ging het nummer terug naar het trage herhalende van het begin van het nummer.

“Fuck You” van Lilly Allen is ook een protestsong. Het gaat over de oorlog in Irak, over homorechten en de president van de Verenigde Staten op het moment van uitbrengen van het nummer George Bush. Ik vind de opbouw van de coupletten van dit liedje best prima. Hoewel de tekst van deze coupletten kritisch bedoelt is, zijn de coupletten best wel vrolijk. Het refrein is ook vrolijk, alleen zet Lilly Allen een wat hoger stemmetje in een deel van de refreinen op en dit irriteert mij en dit verpest voor mij het nummer een beetje. Dit vind ik jammer, want voor de rest vind ik het best een prima liedje. De volgende protestsong die ik wil behandelen, is “Where is the Love?” van de Black Eyed Peas. Dit nummer is bedoelt als kritiek op racisme, terrorisme en dat de Amerikaanse cultuur zich volgens de Black Eyed Peas teveel laat leiden door haat en honger naar geld. Dit liedje heb ik zeer regelmatig gehoord. Mijn moeder en broer vinden het beide namelijk een heel mooi nummer. Ook ik vind het een goede song. Ik heb het dan ook op mijn playlist staan. Het is weliswaar niet helemaal het opzwepende en super up-tempo waar ik normaal vaak wel van hou, maar ik vind het wel een erg mooi nummer. Tot slot is ook “Going To A Town” van Rufus Wainwright een protestsong. Dit nummer is, net als “Fuck You”, bedoelt als kritiek op George Bush. Ik heb niet zoveel met dit liedje. Ik heb niet zoveel met de stem van de zanger. Het klinkt op de een of andere manier een beetje zeikerig.

Voor de rest vind ik het nummer best traag en gebeurd er niet super veel in de song. Daarom zou ik het nummer zelf niet snel opzetten. Al met al ben ik over het algemeen niet de grootste fan van protestsongs. Er zit vaak toch veel herhaling in en vaak zijn de nummers ook wat trager. Beide elementen zorgen er al snel voor dat ik een song saai vind. Er zitten echter geen verschrikkelijke liedjes tussen en ook wel positieve uitzonderingen, zoals “Where is the Love?”, maar over het algemeen zijn het niet mijn favoriete nummers. Hierom zou ik niet stemmen op protestsongs, als ik op een thema van muziek moest stemmen.